SORA Samac – Sarajevo ’78
(Zepce, septembar)
Samac – Sarajevo to je nasa meta,
izgraditi prugu jos ovoga ljeta…..
Sa ovim sloganom ili bolje reci sa ovom pjesmom na usnama smo nas okruglo stotinu krenuli iz Rogatice, haman, 1 septembra 1978 godine u dva autobusa u pravcu Zepca……
ORB “Ragib Dzindo” Rogatica
Himna brigade:
(pjevaju svih stotinu brigadira u jedan glas)
Ragib Dzindo sin nasih naroda,
Ime veliko ko nasa sloboda.
Cuvacemo Ragibe bratstvo i jedinstvo,
Cuvacemo slobodu uvijek Titovi smo……..
Poklic brigade:
Jedan najgrlatiji : “Ko to tamo bratstvo siri”
Ostalih 99 brigadira: “Ovdje nasi brigadiri”
Jedan najgrlatiji : “Ragib”
Ostalih 99 brigadira: “Dzindo”
Jedan najgrlatiji : “Ragib”
Ostalih 99 brigadira: “Dzindo”
Jedan najgrlatiji : “Ragib”
Ostalih 99 brigadira: “Dzindo”
Jedan najgrlatiji : “R-O-G-A-T-I-C-A”
Ostalih 99 brigadira: “Rogatica, Rogatica, Rogatica”
….. pjesma, veselje i naravno kod sviju je raspolozenje na nivou. Za nas najmladje je to i veliki izazov.
Po prvi put odlazak na duzi period od kuce bez svojih najblizih. Dosta poznatih lica a ima i onih koje vidis prvi put.
Rogaticka brigada je sastavljena od raje iz svih dijelova nase opcine. Za mene jos posebna radost jer imam tetku i tetka u Zavidovicima pa s obzirom da je blizu Zepce moci cu cesto da odem kod njih.
Kad se lijepo zabavljas onda ti i vrijeme leti ko ludo.
Mijenjaju se gradovi:
Sarajevo, Visoko, Kakanj, Zenica i ukaza se Zepce.
Stigosmo znatizeljni u brigadirsko naselje. Svuda veliki odvojeni prizemni objekti. Zovemo ih paviljoni.
Deset njih, sto znaci 10 brigada a svaka broji 100 osoba. Hiljadu ljudi,citav mali grad. Brigade iz cijele bivse Juge, a tu su i nase komsije Sokocani. Vjerovatno smisljeno sirenje bratstva i jedinstva izmedju tada muslimanske Rogatice i srpskog Sokoca. Hele u svakom paviljonu kancelarija za komandu i velike spavaonice. Svako bira sebi krevet da je blizu raje s kojima se vec u autobusu sjaranio ili se znaju dobro od ranije. Kreveti su naravno oni vojnicki na sprat. Poslije smjestanja prvo postrojavanje za dizanje zastave i rucak. Naravno tu je i velika kantina. Na rucak se smjenjuju brigade.
Svaki dan drukciji redoslijed tako da smo nekad prvi a nekad i poslednji pa se odulji cekanje.
Ustajanje u cetiri ujutro, zajednicka gimnastika sa trcanjem, onda doruca i odlazak na trasu. Radi se od 6 ujutro do 12 na podne, znaci 6 sahata dnevno + nedjelja slobodna. Vremena za izlaske i druge aktivnosti dovoljno. Raznorazne sekcije pa izaberes sta hoces. Ja kao sesnaestogodisnjak tada, sta bi drugo nego provodio najvise vremena na “spomeniku” gdje se okupljali mladi.
Omladina iz brigada kao i omladina iz Zepca. Tu su zapocinjale i prve ljubavi, eh. Svaku vece logorske vatre uz kulturno zabavni program. U Zepcu ima i tvornica stolica pa je bilo dosta otpadnog drveta za logorske vatre. Cak nam je u goste dolazio i nas KUD iz Rogatice. Svake sedmice bi nam dolazili u posjetu i clanovi drustveno politickih organizacija iz Rogatice,kao i predstavnici firmi, kojim bi se posebno obradovali jer je uvijek bilo cokolada, cigara a i “zvekana” Bogami.
Radili smo na postavljanju drugog kolosijeka pruge Samac – Sarajevo. U skoro svakom gradu kroz koji prolazi ova pruga bilo je po jedno brigadirsko naselje. Kad je trebalo istovarati pragove uvijek su isli najsnazniji. Jedne prilike smo oborili i rekord naselja u istovaru kamena kog smo mi zvali tucanik.
Dodje citava kompozicija i onda ga treba sto prije istovariti da ne bi dolazilo do duzih zastoja vozova.
Istovara se velikim viljuskama onako rucno i rekord je bio ceteres i koja minuta. Komandant brigade bio Meho Agic, traser Bakir, cini mi se, onaj cickavi (kako li se preziva) a vjeciti ekonom zna se Nasko A.r..
Za nas “male” uvijek je bilo repete. Naravno na jednoj takvoj omladinskoj radnoj akciji, a jos medju najmladjim u brigadi, bio sam vodonosa. Osisan nacelavo, pa upadljiv i samo cujes sa svih strana:
“Celo ponesi kanister, Celo daj vode”…..
Dodijalo mi bilo.
Pisati o radnim akcijama a nespomenuti Muhameda Ramica iz Rotex-a bilo bi zlo. Kopa ko bager, ne zaustavlja se, a krampa ulijece citava u onu ilovacu. Danas zivi u Tarcinu i sretnemo se ponekad ljeti.
Naravno bio je tu i Fudo Dzango pa kad vrisne goneci kolica (civare), one lete kroz vazduh, a sve zivo zastane i gleda u njega.
Osvojismo trece ili cetvrto mjesto od deset brigada al najvaznije bijase da smo bili bolji od Sokocana.
Ide, nastupa, neboji se rada, Ragib Dzindo, najbolja brigada…..
